Konwencja MARPOL: Jakie zmiany dla armatorów?

Poprawki do Międzynarodowej Konwencji o Zapobieganiu Zanieczyszczaniu Morza przez Statki (MARPOL) zostały przyjęte w lipcu 2011. Uwzględniły one nowy rozdział IV regulaminu w zakresie efektywności energetycznej dla statków do załącznika VI konwencji MARPOL, aby Projekt Indeksu Efektywności Energetycznej (EEDI) stał się obowiązkowy dla budowanych nowych jednostek, zaś Międzynarodowy Certyfikat energetyczny – dla wszystkich statków.

Istatne są także zapisy dotyczące emisyjności statków. Tzw. Dyrektywa siarkowa zaostrzyła 10-krotnie limity zawartości siarki w paliwie okrętowym.

Przepisy mają zastosowanie do wszystkich statków o pojemności 400 GT i powyżej. Jednakże, zgodnie z rozporządzeniem 19, administracja może odstąpić od wymagań dla nowych statków do maksymalnie 4 lat.

Mechanizm EEDI pozwala armatorom na wybór rozwiązania służącego do zmniejszenia emisyjności statku. Projektanci i stocznie mają wolną rękę w wyborze technologii dla budowy statku, ogranicza ich tylko wyznaczony konwencji poziom emisyjności.

SEEMP ustanawia mechanizm dla operatorów w celu wdrożenia efektywności energetycznej statków. Armatorzy są zobowiązani do przechowywania na statku Planu Zarządzania Systemem efektywności energetycznej dla Statku (SEEMP).

Inne zmiany istotne dla basenu Morza Bałtyckiego, które weszły w życie 1 stycznia 2013 roku to poprawki do załącznika nr IV do konwencji MARPOL zawierające regulacje dotyczące zapobiegania zanieczyszczeniu ze ścieków pochodzących ze statków m.in. poprzez możliwość ustanowienia obszarów specjalnych stref oraz wprowadzenie surowszych wymogów dla statków pasażerskich.

Nowością w zapisach konwencji są także przepisy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez śmieci. Główną cechą tej zmiany jest zakaz wyrzucania wszystkich śmieci do morza, z wyjątkiem wyraźnie określonych okoliczności. Zrzuty dozwolone w pewnych okolicznościach obejmują odpady żywnościowe, zwłoki zwierzęcych, pozostałości ładunku i wody zawierającej środki czyszczące i dodatki używane do mycia pokładu i zewnętrznych powierzchni lub ładowni towarowych. Pozostałości ładunku i środków czyszczących i dodatków mogą być wyrzucane do morza tylko, jeśli nie zostaną uznane za szkodliwe dla środowiska morskiego.